بررسی شیوع لیکن پلان دهانی در خانم های معلم مدارس زاهدان در سال 1378

لیکن پلان دهانی یک بیماری مزمن، قابل عود، التهابی، وابسته به ایمنی، سنین میانسالی است ، که معمولا ایدیوپاتیک است . ضایعه های تحت اپیتلیالی تولید می کند. این بیماری اولین بار توسط ویلسون در سال 1869 شرح داده شد. شیوع لیکن پلان دهانی بین 0/1-2/2 درصد است . سن ابتلا به آن بین 30-70 سالگی است . بیشتر زنان را درگیر می کند. بیشترین محل شیوع آن مخاط گونه، زبان و لثه است . (26) اشکال بالینی آن فرم های رتیکولار، پاپولر، پلاک مانند، اروزیو، آتروفیک ، بولوز است . در زیر میکروسکوپ هایپر کراتوز یا پاراکرتوز، آکانتوز و دژنراسیون میعانی لایه سلولهای بازال به همراه ارتشاح لنفوسیت ها را نشان می دهد. اتیولوژی آن ناشناخته است ، هر چند برای آن یک پایه ایمنولوژیک مطرح است . ریسک تغییرات بدخیمی در ضایعات دهانی بین 0/5-2/5 درصد موارد است . هدف این طرح بررسی شیوع لیکن پلان دهانی در معلمین زن زاهدان در سال تحصیلی 1378-79 می باشد. برای این منظور از پرسشنامه همراه معاینات دهانی استفاده شد که تشخیص بر اساس شاخص های کلینیکی who بود. تمام موارد یافته شده به تایید متخصص مربوطه رسیده بود. تعداد جمعیت مورد مطالعه 830 نفر بود که 3 مورد لیکن پلان دهانی در بین آنان یافت شد. بنابراین میزان شیوع لیکن پلان دهانی در بین معلمین زن زاهدان (کل جمعیت مورد مطالعه) 0/4 درصد بود که با برخی مطالعات قبلی مطابقت دارد و با برخی مطالعات دیگر مغایرت دارد.